Przedstawione poniżej cele, choć pogrupowane w tradycyjny sposób, są ze sobą powiązane w duchu integracji działalności uczelni. Nie stanowią one odrębnych postulatów, tylko spójną całość.
- Odwaga. Naukowcy powinni mierzyć się z najważniejszymi, najbardziej doniosłymi problemami naukowymi i starać się publikować wyniki badań w najbardziej prestiżowych wydawnictwach i czasopismach; trzeba im w tym celu tworzyć odpowiedni ekosystem badawczy, który odcina się od kultury publish or perish i nie jest nakierowany na ekstensywność wskaźników bibliometrycznych
- Integracja. Badania naukowe powinny być integrowane z innymi wymiarami misji uniwersytetu, na przykład poprzez ścisłe powiązanie edukacji i badań (research-led education), odpowiedzialną popularyzację wyników badań, transfer wiedzy do gospodarki i innowacje społeczne.
- Otwartość. Badania naukowe powinny być otwarte w duchu założeń i mechanizmów polityki open science, które pozwalają na szeroki dostęp do wyników badań naukowych, zwiększają ich transparentność i zrozumienie roli nauki w społeczeństwie.
- Zrównoważony rozwój. Badania naukowe powinny – zarówno w kontekście celów, jak i metod oraz procedur badawczych – uwzględniać cele zrównoważonego rozwoju; ekosystem badawczy musi brać te cele pod uwagę, podobnie jak dobrostan i harmonijny rozwój naukowców oraz odpowiedzialne finansowanie badań.
- Interdycyplinarność Oferta dydaktyczna Uniwersytetu powinna zostać wzbogacona przez interdyscyplinarne, międzydziedzinowe programy kształcenia, kładące nacisk na wiedze ogólną (na I stopniu) oraz specjalizacyjną (na II stopniu).
- Programy europejskie. Uniwersytet powinien rozbudowywać ofertę międzynarodowych programów studiów w ramach Uniwersytetu Europejskiego, a także dążyć do osiągnięcia wysokiego odsetka mobilności wśród studentów.
- Partycypacja. Programy kształcenia powinny w dużym zakresie uwzględniać partycypacyjne formy edukacyjne, w szczególności dydaktykę poprzez projekty badawcze i projekty społeczne.
- Kompetencje. Uniwersytet powinien oferować studentom, zarówno w ramach programów studiów, jak i poza nimi, szeroką gamę kursów rozwijających kompetencje miękkie, transwersalne i cyfrowe, które pozwolą absolwentom na skuteczne i elastyczne odnalezienie się na dynamicznie zmieniającym się rynku pracy.
- Nowoczesne formaty. Programy dydaktyczne powinny wykorzystywać nowoczesne narzędzia i formaty dydaktyczne, włączać elementy zdalnego nauczania i promować studia jako samodzielne zdobywanie wiedzy, ukierunkowywane przez kompetentnych wychowawców i mistrzów.
- Innowacje technologiczne. Uniwersytet powinien rozbudowywać nowoczesny ekosystem pozwalający na stały transfer wiedzy i innowacji do gospodarki, tworzyć ekosystem startupowy, a także wypracować nowoczesne mechanizmy angażowania studentów w przedsiębiorczość. Rolą klasycznego Uniwersytetu jest w pierwszym rzędzie poszerzanie wiedzy podstawowej (badania fundamentalne), ale każdy naukowiec znajdujący szybkie przełożenie swoich prac na produkt rynkowy musi znaleźć właściwe wsparcie prawne, administracyjne i logistyczne.
- Innowacje społeczne. Rolą Uniwersytetu jest bycie liderem w innowacjach społecznych i edukacyjnych, zarówno w ramach działalności samej uczelni, jak i we współpracy z NGO, instytucjami kultury, samorządami, itd..
- Projekty. Uniwersytet powinien oddziaływać na otoczenie społeczne poprzez wypracowanie kompleksowej strategii takich interakcji i realizację projektów w otoczeniu społecznym.
- Popularyzacja i edukacja masowa. Uniwersytet powinien rozbudowywać działalność popularyzacyjną w duchu społecznej odpowiedzialności nauki, szerzącą wiedzę opartą na nauce, a także wypracowywać nowe mechanizmy edukacji masowej.
- Absolwenci. Ważnym czynnikiem wzmacniającym współpracę z otoczeniem społeczno-gospodarczym oraz wpływającym na większą integrację w ramach Uniwersytetu jest wzmocnienie roli jego absolwentów przebywających w kraju i za granicą, którzy mogą służyć swoją wiedzą i doświadczeniem w dalszym rozwoju Uniwersytetu.
- Proces. W Uniwersytecie należy w jak największym zakresie wprowadzać zasady zarządzania procesowego w zakresie planowania, wykonywania i monitorowania realizacji strategicznych celów uczelni.
- Dialog. Procedury zarządzania powinny być oparte o mechanizmy dialogu, w których brane pod uwagę są stanowiska różnych podmiotów procesu decyzyjnego, co zwiększa transparentność i zrozumienie dla podejmowanych działań.
- Elastyczność. Należy dążyć do uelastycznienia procedur stosowanych na uczelni w ramach dopuszczalnych przepisami prawa. Równocześnie należy zwracać uwagę na właściwą politykę poszerzania tych ram.
- Decyzyjność. Należy dążyć do takiej modyfikacji procedur, która pozwala na podejmowanie większości standardowych decyzji na niższych stopniach struktury uczelni.
- Komunikacja. Jednym z najważniejszych działań w kontekście zarządzania Uniwersytetem jest konieczność usprawnienia komunikacji wewnętrznej, która często stanowi przeszkodę w podejmowaniu właściwych decyzji, a także w zrozumieniu przez społeczność akademicką przyczyn i skutków procesu decyzyjnego.
- Struktura. Zarządzanie Uniwersytetem wspomagane jest poprzez optymalizację jego struktury organizacyjnej oraz właściwą konstrukcję i organizację pracy organów i gremiów decyzyjnych. Kluczowe jest właściwe wykorzystanie potencjału wszystkich ciał zarządczych i doradczych poprzez stymulację ich wielopłaszczyznowej współpracy.