Rozwój Uniwersytetu możliwy będzie poprzez realizację zespołu powiązanych ze sobą działań, wpisujących się w zidentyfikowane cele. Najważniejsze z nich są działania strategiczne, a ich uzupełnienie stanowią działania w zakresie organizacji badań naukowych, dydaktyki, współpracy z otoczeniem społeczno-gospodarczym oraz zarządzania uczelnią.
- dalsza rozbudowa ekosystemu badawczego Uczelni zgodnie z programem IDUB i zawartą w nim zasadą 4·I (internacjonalizacji, interdyscyplinarności, innowacyjności i integralności). Konsekwentne wdrażanie programu uczelni badawczej, rozłożone na okres co najmniej 6 lat, jest szansą na stopniową zmianę kultury prowadzenia prac oraz zwiększenie akceptacji społeczności UJ dla zmian strukturalnych i organizacyjnych;
- dalszy intensywny rozwój współpracy w ramach UNA EUROPA, zmierzający do stworzenia wspólnego europejskiego kampusu uniwersyteckiego, w ramach którego prowadzone byłyby wspólne programy edukacyjne (BA, MA, PhD, lifelong learning, szczególnie w obszarach, które obejmują ważne wyzwania cywilizacyjne – cultural heritage, sustainability, AI & Data Science, European studies, health studies), stworzony byłby wspólny ekosystem badawczy, obejmujący system zachęt do podejmowania wspólnych projektów badawczych, a także opracowane byłyby mechanizmy wspólnego zaangażowania w projekty technologiczne i społeczne. Należy także kontynuować inicjatywy włączania się oraz tworzenia sieci uniwersyteckich, oferujących poszerzone możliwości współpracy (jak CELSA, West Balkans) oraz wpływu na polityki międzynarodowe (The Guild, COIMBRA);
- stworzenie mechanizmów skutecznego i elastycznego zarządzania Uczelnią, opartego na zasadach zarządzania procesowego, z szerokim uwzględnieniem stanowisk różnych grup społeczności akademickiej oraz doradztwa zewnętrznego, wspieranych nowoczesnymi narzędziami informatycznymi;
- opracowanie i wdrożenie planu zrównoważonego rozwoju dla Uniwersytetu Jagiellońskiego, obejmującego kwestie związane z ochroną środowiska, dobrostanem studentów i pracowników, zrównoważonymi mechanizmami finansowania działalności uczelni oraz integrowaniem w działaniach wszystkich elementów misji uczelni.
- opracowanie i wdrożenie nowoczesnego systemu motywacyjnego dla pracowników badawczych, opartego na zachętach do publikowania w najlepszych czasopismach i wydawnictwach, elastycznym pensum oraz zasadach oceny okresowej opartych o kryteria jakościowe, a nie ilościowe, biorących pod uwagę plany i deklaracje poszczególnych pracowników;
- stworzenie mechanizmów wyszukiwania i zatrudniania wybitnie utalentowanych młodych pracowników nauki z Polski i zagranicy;
- stworzenie narzędzi umożliwiających szybsze usamodzielnianie się utalentowanych młodych naukowców;
- stworzenie Emergency Fund, który pozwalałby na bieżąco i elastycznie zaspokajać uzasadnione a niespodziewane potrzeby zespołów badawczych (np. finansowanie pomostowe, zatrudnianie dodatkowego personelu nieprzewidzianego w projekcie grantu, naprawy sprzętu, pokrywanie pojawiających się roszczeń, nieprzewidziane obciążenia podatkowe czy wynikające z różnic kursowych itp.);
- stworzenie i implementacja nowoczesnego programu open science, obejmującego otwarty dostęp do wyników i danych badawczych, transparentność prowadzonych badań i odpowiedzialne ukazywanie roli nauki społeczeństwu;
- zaangażowanie większej ilości doktorantów w procesy badawcze realizowane na Uniwersytecie oraz w ramach współpracy między polskimi i międzynarodowymi badaczami.
- wprowadzanie do programów studiów dydaktyki wspartej projektami badawczymi;
- zmodyfikowanie programów studiów w celu kształcenia o charakterze ogólnym na studiach I stopnia oraz kształcenia specjalizacyjnego na studiach II stopnia;
- stworzenie oferty studiów międzydziedzinowych, w szczególności programu „studiów obywatelskich” o różnego typu ukierunkowaniach, zapewniających zdobycie szerokiego zakresu obycia kulturowego dla członków przyszłych elit społecznych;
- dalsze umiędzynarodowienie programów studiów (wykładowcy zagraniczni, zwiększenie liczby studentów zagranicznych, zwiększenie mobilności studentów UJ, rozwój programów wspólnych z partnerami zagranicznymi);
- szersze wprowadzanie do programów studiów kursów pozwalających na nabywanie umiejętności miękkich, transwersalnych i cyfrowych;
- wprowadzanie do programów studiów uczenia poprzez partycypację w projektach społecznych i pracę w grupie;
- szersze wprowadzanie do programów studiów kursów związanych z przedsiębiorczością i tworzenie platform umożliwiających studentom praktyczne rozwijanie umiejętności biznesowych;
- wprowadzanie do programów studiów nowoczesnych metod i narzędzi dydaktycznych (wykorzystanie narzędzi informatycznych w zdalnym nauczaniu);
- stworzenie wirtualnych i fizycznych przestrzeni dla studentów umożliwiających im planowanie i realizację wspólnych projektów społecznych i technologicznych, popularyzację nauki, itp.;
- rozbudowa jednostek wspierających studentów w trudnych momentach życiowych (jak SOWA, Biuro Pełnomocnika Rektora ds. bezpieczeństwa studentów i doktorantów, programy równościowe) oraz usprawnienie procedur reagowania na sygnały niewłaściwych relacji osobowych.
- dalszy rozwój CITTRU UJ wedle sprawdzonych wzorców z najlepszych uniwersytetów europejskich oraz rozwinięcie współpracy CITTRU z partnerami zagranicznymi, w szczególności z analogicznymi jednostkami z uczelni UNA EUROPA i zrzeszonych w sieci The Guild;
- opracowanie i implementacja programu zaangażowania społecznego uczelni, którego celem byłoby znaczące zwiększenie roli Uniwersytetu w otoczeniu społecznym poprzez trwałą współpracę z partnerami społecznymi (NGO, instytucje kultury, instytucje edukacyjne, samorządy);
- dalszy, intensywnie wspierany także z poziomu centralnego, rozwój przedsięwzięć popularyzatorskich Uniwersytetu, którego celem byłoby nie tylko informowanie o odkryciach naukowych, ale także tłumaczenie szerokiej publiczności roli i znaczenia nauki;
- rozwój projektów edukacji masowej, a także edukacji skierowanej do wybranych grup społecznych (osoby wykluczone, seniorzy, uczniowie liceów, uniwersytet „drugiego wieku“);
- podejmowanie wspólnych działań w otoczeniu społeczno-gospodarczym wraz ze strategicznymi partnerami z zagranicy, a szczególnie wspólne długofalowe projekty z uczelniami UNA EUROPA.
- opracowanie strategii rozwoju uczelni, uwzględniającej podjęte programy strategiczne, wyposażonej w odpowiednie mechanizmy monitorowania i mierniki jej wdrażania
- rozwój zespołu monitorowania działalności Uniwersytetu - stworzenie jednostki, która dostarcza opracowań statystycznych ułatwiających proces podejmowania decyzji (funkcjonalne zmodernizowanie i zdynamizowanie Biura Analiz i Rozliczeń);;
- przyspieszenie prac nad cyfryzacją procesów zarządzania uczelnią;
- ewolucyjna reforma polityki kadrowej Uniwersytetu w kierunku jej uelastycznienia (elastyczne pensa, zmniejszanie dysproporcji między zarobkami pracowników naukowych i administracyjnych, elastyczne formy zatrudniania wybitnych uczonych, szczególnie z zagranicy) wraz z upowszechnieniem transparentnych metod oceny okresowej oraz narzędzi samooceny dla indywidualnego monitorowania karier;
- stopniowe wprowadzanie procedur i standardów administracyjnych w ramach UNA EUROPA;
- analiza i ewentualna modyfikacja struktury organizacyjnej Uniwersytetu. Przykładowo: silna orientacja na internacjonalizację musi znaleźć odzwierciedlenie w sprawnie działającym Centrum Współpracy Międzynarodowej, łączącym problematykę pracowniczą i studencką. W kilkuletniej perspektywie należy rozważyć (w szerokiej dyskusji na forum Uczelni) osadzenie kształcenia w częściowo autonomicznych Kolegiach, budowanych na bazie kilku (dziedzinowych) wydziałów;
- stworzenie zespołu, którego zadaniem byłoby aktywne poszukiwanie nowych źródeł finansowania działalności Uczelni (sponsorzy, darczyńcy);
- zwiększenie nacisku na monitorowanie losów absolwentów oraz ścisła współpraca z chętnymi absolwentami;
- stworzenie programów wykorzystujących doświadczenie emerytowanych pracowników w aktualnych pracach dydaktycznych i badawczych Uniwersytetu;
- aktywne uczestnictwo w kształtowaniu krajowej polityki w obszarze nauki i szkolnictwa wyższego oraz edukacji niższych szczebli (np. poprzez inicjatywy KRASP czy KRUP, prace eksperckie w RGNiSW, RDN, KEN, KPN) oraz polityk europejskich (poprzez sieci lub ekspertów organów UE).